Danuta B3aszak - rozne z dawnych lat


różne wiersze z dawnych lat
to stało się tak nagle, xxx1 to stało się tak nagle, xxx2 to stało się tak nagle, xxx3 wycieczka na grzyby ikarzyca bez wiatru pisali do gazety ...Leśmianowi czarny wiersz ance shirley udało się	spotkania pierzyna berek z siekierką bajeczny biały kwiat Chińczyk łyżwiarka i nurcy skaczące ryby dorosnąć do ciszy rozmilknąć w ciszy krakonoszowi
Wiersze

to stało się tak nagle, xxx1 (refleksje po tłumaczeniu książki "Suddenly" Barbary Delinsky) zmarła mara o`neill moja najlepsza przyjaciółka mówi Paige zbyt zdziwiona by znaleźć miejsce na rozpacz to stało się tak nagle nie mogę uwierzyć jeszcze wczoraj jadłyśmy chrupiące rogaliki i jak zwykle tańczyłyśmy w świetle księżyca rejonowy gliniarz upiera się że to samobójstwo bzdura jeszcze wczoraj mara pomogła mi odnaleźć w trawie rogalik który wypadł mi z ręki i śmiałyśmy się do rozpuku jeszcze wczoraj mara otarła mi z twarzy łzy jedwabną chusteczką moja najlepsza przyjaciółka znałam ją dobrze roześmianą roztańczoną nie miała żadnego powodu teraz maro będę żyła podwójnie za ciebie i za siebie roześmiana roztańczona w pieszczocie poświaty księżyca odnajdę w trawie ciepły jeszcze rogalik rozgryzę aż wytrysną radosne łzy ekstazy to stało się tak nagle, xxx2 umarła mara o`neill policjant sądzi że to samobójstwo zamknęła się w garażu zasnęła w spalinach tlenek węgla w reakcji chemicznej z rozpaczą daje nam wieczny uśmiech raju umarła mara o`neill moja najlepsza przyjaciółka zawsze silna szczęśliwa nie zapomnę drobne dłonie jasnoniebieskie oczy baraszkowałyśmy razem na tapczanie pamiętam wśród modrych poduszek wyszywanych srebrem rozwarłam nerwowo drzwi garażu gości zapraszam roześmiane dziewczyny przyjdą podobne do mary to stało się tak nagle, xxx3 przeglądam rzeczy po zmarłej przyjaciółce w koszyku z jasnej łoziny kłębki włóczki, druty mnogie pętelki nanizanych oczek źrenice z czarnego moheru bawełniana tęczówka na białej zerówce krew jeszcze płynie żyłkami z czerwonej muliny patrzę w samo dno oka w koszyku z białej łoziny tam właśnie Mara ukrywała swój pamiętnik przeglądam mózg zmarłej przyjaciółki rozpruwam prawe oczka wspomnień rozwijam splątane neurony fotografuję rozwijam kłębki czarnego moheru fałdy złotego muślinu przeglądam rzeczy... mara nie była moją przyjaciółką spotkałyśmy się wszystkiego trzy razy w życiu w kawiarni a może w bibliotece kochałam ją bez wzajemności wycieczka na grzyby po kilku latach tresowania psów obronnych Agnes rzekła w psie łatwo rozbudzić agresję można też uśpić złość w przyjaźń Kasię P. spotkałem po raz pierwszy w zakładowej stołówce opowiada Stanisław M. - podali zimne ziemniaki i przekląłem spojrzała na mnie tak jakoś ze zdziwieniem że wstyd mi się zrobiło potem była zakładowa wycieczka na grzyby w dwa autokary tamci jak zwykle pijani stoczyli się w trawę grzyby kupili w hurtowni a nasz autokar... to nigdy przedtem się nie zdarzyło nikt nie wyciągnął flaszki spacer po lesie uśmiech i tyle prawdziwków jak nigdy przedtem Kasia P. nie jest moją dziewczyną lecz o niej właśnie chciałem wam powiedzieć przy niej tak jakoś jest że każdy chce być dobry jeśli kiedyś będę miał swoją dziewczynę chciałbym żeby była taka jak Kasia tak mówił Stanisław M. a Chrystus był jak w opowieści Agnes poszliśmy lżyć go ukrzyżować rozszarpać rozbudził w nas agresję jak Agnes w swoich psach ikarzyca zamiast słuchać bajek mówionych wieczorem wymykałam się na lotnisko oglądać stalowe ptaki tak niepodobne do mnie do mojego ciała drżącego w wieczornym chłodzie dopiero dziś rano dotarłam do nieba z lekkością paralotni błogosławieństwem kumulusów południowym wiatrem nasyconym słonecznym blaskiem byłam pod jedwabnym skrzydłem w samym sercu bajki dopiero dzisiaj jak zdarzył się ten wypadek śpię w szpitalu pod grubą warstwą gipsu salowa nie wylała basenu a muchy latają wysoko pod lampą bez wiatru w pociągu przy wódce ktoś się zwierzał czarek tomek czy może inny facet że pragnie lęku rozerwać paralotnię w burzowej chmurze ranić skórę kryształowymi kolcami pary wodnej pić tam wysoko z panem bogiem adrenalinę zamiast wódki jechaliśmy w alpy na wysokie loty ktoś powiedział że włóczył się po lotnisku tyle lat straconych na ziemi zamiast latać czarek dodał że on tak samo w pociągu przy wódce jacyś ludzie jechali w alpy nie było mnie z nimi pisali do gazety (they wrote to the paper) the man took the woman and owned her in the house far from everything far from the station and the bus stop past the bridge take a left on the path among the brzoza trees every dawn shattered dreams were the windows of the house tightened shutters locker and locker no human no dwarf could sneak between the shutters the woman wrote to the paper dear editor I need help I need people the man wrote to the paper what`s mine is mine I won`t give you my wife don`t help her she is ugly attached is her picture ...Leśmianowi W śnieżystym lesie lepił wąwozy. Na głowę sople spadały z drzew. Nie umiał śmiać się ani podskoczyć, tak lodowato ranił go śnieg. I szliśmy razem poprzez wąwozy szukać rozkoszy miękkiego mchu. On był nicością przelękniony, gdy ja cieszyłam się do snów. Cieszyłam się do wielkiej sosny i zapalniczką śnieg podgrzewałam. Z erosem w dłoniach ogień wyśniłam, taka niewinna i taka biała. Śnieżnego boga mi podarował. Bałwanem pragnął mnie pocieszyć. A sam w nicości mroźnym lesie znów smutne myśli w wiersze lepi. czarny wiersz czarne gwiazdy na granatowym niebie czarne pończochy czarne podwiązki nie pytaj bo ja nic nie wiem ty jesteś z książki? czarno czarna ziemia ja teraz śpię wyłącz latarenkę popraw mi sukienkę i odejdź zostaw mnie ance shirley udało się (wyróżnienie w krakowskim konkursie "dać świadectwo", 1997 ance shirley udało się własny strumyczek zielone wzgórze rudzi są fałszywi powtarzam chora z zazdrości próbuje przebić wzrokiem firanki cudzych rozświetlonych okien ance shirley udało się zielony ogród i jabłonka w sadzie co roku przybrana kwieciem jak panna młoda udało się żadnych przedwczesnych facetów spotkań w kawiarni zabiegów zatajanych przed dyrekcją przytułku znowu grzecznie odrabiam lekcje i czekam gasną światła zamykają się okna i sciany spotkania wymykam się chyłkiem z naszego domu - ósma klasa to nie żarty weź się dziecko porządnie do nauki prosiła opiekunka starsza pani w tweedowej garsonce spotykaliśmy się w parku albo w kawiarni na pewno nie codziennie weekendy spędzałeś z rodziną twoja żona dzieciaki rosół z kury kosciół dulszczyzna powtarzam chora z zazdrości i znów na prośbę żony ścierasz kurze przygodnych znajomości ze zgrzytem kręcą się klucze zatrzaskują się wieka mieszkań i znów pochylam się nad ksiażką straszny gwar w naszym domu muzyka chichot dziewcząt nie wytrzymam młode kurwy powtarzam w myslach chora z zazdrości - będą z ciebie ludzie opiekunka gładzi mnie po włosach artretyczną dłonią pierzyna pada śnieg klucz dzikich gęsi na niebie przemienił się w pierze z nie rozgrzanej pierzyny tryska pierze puch nieżywych gęsi poczerniał sadzą kurzem niedoszłych wspomnień pada śnieg zamykaja się okna i sciany berek z siekierką ojciec ganiał matkę z siekierą przez świeżo ostrzyżony trawnik policja nie lubi wtrącać się w rodzinę lecz wreszcie się zajęła podkablowała dozorczyni martwiąc się o trawę babka przerwała prokuratorce ciętej na pijaków że ten zaszczany tapczan i tę szafę to niech ojciec sobie weźmie potem chciała wyprowadzić mnie na ludzi wykształconych ale nie miałam głowy do nauki potem dozorczyni spotkała mnie na podwórku mówiła że była u nas karetka że babka poszłą z kuchni do nieba nie mam głowy do nauki a tego zadania z geometrii już nigdy nie zrozumiem kuchnię mamy nie na elektrykę tylko na gaz z kuchni tak blisko do nieba bajeczny biały kwiat w płucach stała już woda mocz wsiąkał w prześcieradło syn tej kobiety uciekł na suwalszczyznę malować szare pejzaże nie lubił pożegnań złote iskry słońca tańczyły w wodzie soczysta zieleń kremowe kumulusy na modrym niebie kasza gryczana kwitła jak śnieg biała dlaczego szare pejzaże? tam w mieście przez zakurzone szyby szpitala wkradało się słońce przyszedł ksiądz potem zmienili prześcieradło suwalszczyzna była wtedy tak blisko czarnobyla i właśnie wtedy mówią ludzie wtedy to się stało po modrym niebie płyną kremowe kumulusy spotkały się i tańczą w słońcu Chińczyk (z cyklu "świat jest dźwiękiem") świat jest dźwiękiem ludzie słuchają melodii małego chińczyka coraz ciszej milkną dźwięki fortepianu gniewne głosy jak skała wyrzucona w przestrzeń w pył się rozprysła od huku dynamitu człowieku nie irytuj się sypnij na stoły kryształ górski agat monety ordery gra dźwięków wygraj wieczne echo szuranie rozkładanej planszy ludzie grają w chińczyka kostka upada coraz częściej nerwowy chrzęst szkieletów o szpiku przepełnionym nadzieją cichy stukot pionków przesuwanych po tekturze ufnie popłyń łódką fortepianu mały chińczyk czaruje melodie nie patrz na żółte twarze nad planszą z agresją schylone na złowrogie skośne oczy aniołów łyżwiarka i nurcy z zamarzłego jeziora pośród śnieżnej zimy sunęła po przestworzu gubiły się marzenia długie kreski łyżew chmury wiatrem splątane do słońca lub wyżej biegły nieskończone jak dym lub woń mrozu dwunastu nurków tłukło lód by do niej wyjść z otchłani ona w horyzont się rozwiała jaby ich urok mając za nic o prędzej skruszmy zimny lód zanim dziewczyna nam uciecze tak waląc w lód dwunasty nur do jedenastu innych rzecze wnet wyszli na świetlisty ląd dusioł topielec ich nie strzymał na lodzie nicość puste kreski gdzieś odfrunęła w mgły dziewczyna o prędzej pójdżmy po tych śladach zanim dziewczyna nam uciecze rozbiwszy lód dwunasty nur do jedenastu innych rzecze mróz ostro trzymał na jeziorze zmroził ich ciała szepnęli biada a potem cienie szły po lodzie po tych dziwacznych białych śladach mróz ni topielec nas nie strzyma dziewczyna już nam nie uciecze sunąc po lodzie dwunasty cień do jedenastu innych rzecze aż dogoniwszy tę dziewczynę zdenerwowali się szalenie bo miast ciulików jak wiadomo mieli już tylko zmarzłe cienie skaczące ryby (refleksje po zwiedzaniu internatu dla głuchoniemych dzieci w gołotczyźnie) zanim popłyniesz z nami dźwiękiem koncertem górskiego strumienia sprawdźmy czystośc rasy wszak droga to dla wybranych zamknij oczy i powiedz które klawisze fortepianu dotknięte moją dłonią usterki rozwojowe niemuzykalnośc znasz przecież getta szkoły specjalne wody stojące jeziora sprawdzimy czystość twojej rasy znasz stawy rybne dla niemuzykalnych z baszty pilnuje strażnik hodujmy dla ich dobra pod słuszną opieką skaczące ryby również nie wymkną się do górskiego strumienia płyniemy dźwiękiem koncertu dla wybranych otwórzmy oczy szeroko jak okrąg opisany na kształcie fortepianu gapmy się na mowę migową chłopca po co uciekł z getta dorosnąć do ciszy bełkot betonowej pustyni zgrzyt fabryk popłyńmy dźwiękiem z dala od kakafonii miejskich ścieków od jazgotu naiwnych marzeń precz od wielbłądów agresywnie mrugających wyłupiastymi ślepiami jak blask kolorowych telewizorów beskidzka muzyka woła usłysz ją niechaj porwie pochłonie powiedzie pod prąd ku szczytom górski potok i proste funty skrzypce basy baśn o pawle który tworzył hałaśliwe symfonie zbyt podobne do miasta a teraz odejmuje dźwięki wszywa pauzy powiadają że aż mu cisza zostanie mądra cisza refleksją nabrzmiała folklor gór - skala góralska - kwarta zwiększona marzenia dziesiaj już w zgodzie z naturą dzisiaj czyste i ciche a może choral gregoriański cztery wiolonczele i harfa można dorosnąć do ciszy wyłączyć wspólny rytm dyskotek odejść pod prąd do gór rozmilknąć w ciszy świat jest dźwiękiem zbyt głośno zadanym pytaniem szuraniem gumki-myszki która rozdrapuje przestrzeń wyciera słowa zrodzone niepotrzebnie czy jesteś... czy ta dziewczyna w szarym futrze... milczysz pochylając rzęsy gasną złote iskierki w twych zielonych oczach świat jest dźwiękiem szuraniem pędzelka gdy korektorek maluje na biało hałaśliwą nadzieję świat jest ciszą która w uszach aż dzwoni gdy przycupnę bez słowa pod liściem łopianu gdy serce wstrzymuje rytm jakże cicho dzisiaj bez krzyku wygasa przestrzeń krakonoszowi to się zaczęło ścieżką pod świerkami trzy dziewice i ozdobiony czerwonym guzikiem olbrzym kamienny krasnal ktoś nazwał go bez sensu krakonoszem zamczysko na skale a krasnal bez wytchnienia spełniał życzenia pierwsza dziewica grała na harfie egzotyczne miłości wyśniła druga podróże po ziemskich rajach krasnalowi spełnić nakazała i pieszczot więcej niż Ewa chciała zaznać nad gorącymi morzami pełnymi kwiatów Wirginia St. Clair była tą trzecią w niemodnym biustonoszu w długiej spódnicy ozdobionej rzędem czerwonych guzików nerwowo gryzie korale jarzębiny